Het is 24 juni, 4:29 uur. Ron en ik staan na meer dan een half jaar voorbereiding klaar voor onze challenge van 2024: Everesting. Ons doel is om binnen 24 uur de hoogte van de Mount Everest (8848 meter) te bereiken door zes keer de Mont Ventoux vanuit Bédoin op te fietsen. Dat betekent 120 kilometer en ruim 9.000 hoogtemeters klimmen met een gemiddeld stijgingspercentage van 7,5%. De beklimming van 21 kilometer loopt nagenoeg continu omhoog, waardoor we geen moment de druk van onze pedalen kunnen halen.

"Waar zijn we in godsnaam aan begonnen?" vraag ik mezelf af terwijl ik in de donkere leegte staar. Hoewel ik uitdagingen op de fiets gewend ben, weet ik vandaag niet zeker of het gaat lukken. Everesting dwingt je boven jezelf uit te stijgen. Ik heb eigenlijk geen idee waar ik precies voor heb ‘getekend’. Je kiest ergens voor terwijl de uitkomst niet per se succesvol zal zijn en dat maakt het ook wel weer spannend. Kunnen we dit? Iets wat we aanvankelijk beiden als ‘krankzinnig’ betitelden voor twee fietsers die 57 en 60 jaar oud zijn, leek het toch iets dat we binnen onze controle konden krijgen… of toch niet?

Wat er aan voorafging

Ron en ik willen jaarlijks een doel hebben dat voor een nieuwe stap in onze ontwikkeling zorgt. Dit maakt ook dat we jaarlijks een uitdagend doel hebben om naartoe te trainen. In de aanloop naar deze dag hadden we veel vragen: hoe zorgen we ervoor dat we fysiek en conditioneel op tijd klaar zijn? Wat wordt ons pacing- en powerplan zodat we binnen de 24 uur blijven zonder onze spieren te vroeg op te blazen? Welke voeding en hydratatie hebben we nodig?

Trainingsschema en gewichtsverlies

Om fysiek fit te worden heb ik de beklimming als doel in mijn trainingsapp (JOIN) ingevoerd, wat een maatwerk trainingsschema voor het komende half jaar opleverde. Aangezien ik begin januari nog ruim 92 kg woog, besloot ik 12 kg af te vallen. ‘Dat hoeft dan niet omhoog de berg op,’ dacht ik. Na een moeizame start met weinig resultaat heb ik vanaf maart met een speciaal dieet en een strak sportschema (vier keer per week in de sportschool) tijdig mijn streefgewicht van 80,6 kg bereikt. Een food app hielp me om de ingenomen calorieën, vetten, koolhydraten en eiwitten bij te houden.

Voeding en hydratatie

Ik luisterde naar de ‘Beter Worden’-podcasts van JOIN en ‘Live Slow Ride Fast’ om te leren wat Laurens ten Dam eet en drinkt tijdens lange ritten zoals Unbound. Bij een inspanning van meer dan 17 uur heb je per uur circa 100 gram koolhydraten en elektrolyten nodig. Als je zoveel moet innemen in 24 uur is het belangrijk gels en sportdrank te gebruiken waar je geen last van je maag van krijgt.

Door meerdere tests – een lang weekend in de Vogezen, de Amstel Gold Race en een midweek in de Eifel – heb ik mijn voedingsopname goed uit kunnen testen. Producten die in Nederland prima werken op afstanden van 150km (Snelle Jelles, Snickers en bananen) bleek ik tijdens een ultra-inspanning in de bergen lastig weg te krijgen. Dit leidde tot een ander voedings- en hydratatieschema op basis van Maurten-gels, Bloks en elektrolytendrank. Variatie was cruciaal om niet in een eentonig patroon te vervallen.

Techniek en pacing

Ook mijn fietstechniek kreeg aandacht. Door efficiënter te trappen wilde ik wattages besparen. Ik oefende een betere pedaalefficiëncy, een hogere cadans, afwisselend zitten en staan om rugpijn te voorkomen en een betere houding op het stuur. Met mijn Garmin maakte ik een vermogensplan voor elke kilometer van de beklimming. De essentie van dit plan was voldoende vermogen te trappen om binnen de 24 uur te blijven, maar een dusdanige planning te maken dat ik vooral in mijn uithoudingsvermogenzone zit en niet te veel in mijn tempozone.

D-Day: zes keer de Ventoux op!

Het waait flink op de top, zoals de naam ‘Ventoux’ al doet vermoeden. Gelukkig is de wind vandaag beperkt tot windkracht 1-2. We starten om 4:29 uur in het pikkedonker met lampen die slechts een deel van de weg verlichten. Met een rustige pace starten we de eerste beklimming. In onze lampen verschijnen twee herten die ons even aankijken en al snel in het bos verdwijnen. Ik realiseer me dat het bij het afdalen weleens gevaarlijk kan worden als er dieren in het donker de weg op springen…

De eerste klim verloopt verder soepel, al voelen de 8 kilometer met een gemiddelde van 10% zoals verwacht zwaar. Bovenop is het fris en nemen we kort even pauze. Ron trilt hevig door de kou, waardoor zijn fiets bij het afdalen begint te ‘shimmyen’. Hij moet stoppen om zijn handen op temperatuur te brengen.

De tweede beklimming verloopt goed en we zijn weer in iets meer dan 2 uur boven. Tijdens de derde klim beginnen de eerste pijntjes op te spelen. Mijn kniëen sputteren tegen en mijn bilspier links protesteert wat. Door een hogere cadans en veel afwisselen tussen zitten en staan kan ik de kramp onderdrukken.

Tijdens de vierde rit wordt het warmer en krijg ik moeite met mijn voeding. De zon staat inmiddels op het hoogste punt en de temperatuur in Bédoin is verdubbeld van 15 graden naar 30 graden. Bij het pittige stuk van gemiddeld 10% moet ik afstappen door de kramp in mijn bovenbeen. Het duurt behoorlijk lang voor de kramp langzaam wegtrekt.

De vijfde klim gaat verrassend goed door een korte geplande stop halverwege. Tijdens de afdaling verkrampen mijn handen echter door de kou. Het is ondertussen al voorbij middernacht en we moeten nog ruim 2 uur klimmen. We nemen bij de auto een lange pauze en warmen ons op aan de stoelverwarming. De laatste beklimming gaat naar omstandigheden goed. We zijn ondertussen alleen op de berg en horen kilometers lang geritsel links naast ons in het bos. Wanneer we even stoppen, verschijnt er links van me plots een everzwijn met enorme slagtanden in het licht dat op mijn helm is gemonteerd. “Rijden!” roep ik.

Ik slaak een zucht van opluchting als we het restaurant van Reynard uiteindelijk bereiken. De resterende beklimming naar de top gaat ons hoe dan ook lukken, al moet ik het laatste stukje lopen. Op de top is er na wat ongeloof het besef wat we gerealiseerd hebben. Het is 2 uur in de nacht en onze missie is volbracht. We hebben het koud, maken snel een foto en dalen weer af.

We schrikken nog even van een wilde kat die vlak voor onze wielen oversteekt en komen rond 3 uur ’s nachts weer bij de auto. De laatste afdaling was vanwege de opperste concentratie en kou nagenoeg even vermoeiend als de laatste klim. Moegestreden en met een gevoel van geluk staan we naast de auto. We zijn heel erg moe, hebben het heel erg koud en willen zo snel mogelijk naar ons appartement.

In de auto kletsen we nog wat na. Deze prestatie neemt niemand ons meer af. We hebben 9.139 meter geklommen in iets minder dan 16,5 uur. Totale tijd met pauzes bijna 22,5 uur en ruim 11.000 calorieën verbrand. Hoewel ik ruim 1,7 kg aan koolhydraten heb ingenomen, blijk ik thuis aangekomen 2,5 kg te zijn afgevallen. Het was me het tripje wel…

Leerpunten

• Mentale weerbaarheid is minstens zo belangrijk als fysiek sterk zijn. Er zijn veel momenten geweest dat ik even aan opgeven dacht, maar positief denken maakt dat ik heb doorgezet.

• Een goede voorbereiding helpt je enorm. Zo hadden we alles klaar staan in de auto en dat was erg fijn. Ik hoefde niets te zoeken en kon zo uit plastic bakken na elke klim plakken wat ik nodig had: zipzakjes per klim, extra voeding, regenkleding, kleding tegen de kou etc. Als het materiële kader in orde is, hoef je je daar in ieder geval geen zorgen over te maken. 

• De trainingen van JOIN hebben me geholpen niet alleen mijn doel te halen door fit genoeg te zijn, maar hebben er ook voor gezorgd dat ik heel snel kon herstellen tijdens de pauzes en afdaling. 

• Tijdens de laatste twee klimmen hebben we halverwege korte pauzes nodig gehad om gels tot ons te nemen. Al fietsende kreeg ik bijna niets meer weg en had toch last van mijn maag door de vele gels en Bloks. 

• Het powerplan bleek - ondanks het gebruik van de powerguide op mijn Garmin -  niet te werken. Er moest meer vermogen worden getrapt dan gepland om in iets meer dan 2 uur boven te komen. Uiteindelijk heb ik 2,5 uur in mijn tempozone gefietst en het merendeel van bijna 9 uur in mijn uithoudingszone. 

• Plan je beklimming op een populaire berg niet in het weekend, maar bijvoorbeeld op maandag. Dan is het veel minder druk.

• Verken vooraf de route met de auto en check waar je de auto het beste kunt parkeren. Dit wordt je basis voor herbevoorrading en omwisselen van kleding.

• Maak voor elke beklimming en pauze een plastic zipzak met benodigdheden (gels, tabletten voor in de bidons, bloks, snickers, …)

• Koop online kartonnen dozen met 10L Spa blauw, zodat je bidons gemakkelijk kunt vullen na elke beklimming. 

• Maak een paar plastic bakken met complete sets kleding, zodat je snel kunt wisselen. Zorg dat je ook voor kou en regen alles bij je hebt.

• Zorg dat je ook vooraf aan voldoende inname van koolhydraten en carboloader denkt.